| تعیین و اولویت بندی پیشران های استفاده از هوش مصنوعی در آموزش تربیت بدنی |
| کد مقاله : 1614-3RDPECONF (R1) |
| نویسندگان |
|
مجید نامور *1، مهنوش سالاری نهند2، علی منصف2 1عضو هیات علمی گروه آموزش تربیت بدنی دانشگاه فرهنگیان استان البرز 2هیات علمی |
| چکیده مقاله |
| این پژوهش به تعیین و اولویت بندی پیشران های استفاده از هوش مصنوعی در آموزش تربیت بدنی پرداخته است. این پژوهش از نوع مطالعات ترکیبی بوده و مراحل پژوهش عبارتند از بررسی ادبیات تحقیق در زمینه هوش مصنوعی در آموزش و نمونه گیری بر اساس روش نمونه گیری گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری (16 نفر) انجام شده است. با استفاده از جدول کدگذاری (باز و محوری) تم‌ها و الگوهای کلیدی شناسایی شدند. از نرم‌افزار NVivo برای تسهیل در کدگذاری و تحلیل داده‌های کیفی استفاده شده است. در بخش کمی با استفاده از پرسشنامه پیشران‌های شناسایی‌شده از مرحله کیفی برای سنجش اهمیت و تأثیر پیشران‌ها و نرم‌افزارهای آماری SPSS برای تجزیه و تحلیل داده‌های توصیفی و استنباطی و روش R برای بررسی روابط میان پیشران‌ها و تأثیر آن‌ها بر عملکرد و انگیزه دانش‌آموزان استفاده شده است. نتایج نشان داد که پذیرش هوش مصنوعی و استفاده از داده‌ها می‌تواند به طور قابل توجهی موجب افزایش انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان گردد. همچنین، نتایج نشان می دهد که شخصی‌سازی یادگیری به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا با توجه به نیازها و توانایی‌های فردی خود، به نحو بهتری در فرآیند یادگیری مشارکت داشته باشند. به موازات این موفقیت‌ها، چالش‌ها و موانع موجود در محیط‌های آموزشی مانند کمبود منابع و حمایت‌های لازم، به‌عنوان تهدیدهایی برای انگیزش و عملکرد شناخته شدند. نتایج این پژوهش به معلمان و سیاستگذاران آموزشی توصیه می‌کند که بر روی تقویت پیشران‌های مؤثر و کاهش موانع موجود تمرکز نمایند، تا فضای یادگیری مثبت و مؤثرتری برای دانش‌آموزان ایجاد کنند. |
| کلیدواژه ها |
| هوش مصنوعی، شخصی‌سازی یادگیری، موانع آموزشی، پیوستگی آموزشی، محیط یادگیری |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |